ایجاد یک حضور آنلاین حرفه ای برای بازار شغلی این عصر حیاتی است. می خواهید بدانید چگونه؟ پس مطلب زیر را بخوانید
اجازه دهید با آن روبرو شویم، بازار شغلی روز به روز رقابتی تر می شود. باوجودیکه بازار مشاغل سایر نقاط دنیا را تجربه نکرده ام اما تصور می کنم مهم نیست کجا زندگی کنی، شناخته شدن و آگاه شدن روز بروز دشوارتر می شود. کارفرمایان به سمت جذب نیروی کار آنلاین می روند، و میزان تماسهای رو در رو محدود و محدودتر می شود.
این موضوع یکی از نواقص و کمبودهای اینترنت است اما شما چگونه از تکنولوژی و اینترنت به نفع خود استفاده می کنید تا بجای نادیده گرفته شدن و فراموش شدن، دیده شوید؟
بسیاری از افراد اغلب تصور می کنند که اینترنت فقط برای مشاغل تکنولوژیکی و جوانان است، اما چنین نیست. موارد متعددی وجود دارد که در آن فواید داشتن حضور آنلاین استوار و نیرومند برای همه سنین و صنایع به اثبات رسیده است.
و این داستان با ذهنیت درست آغاز می شود
مثل هر چیزی در این دنیا، ایجاد یک حضور آنلاین حرفه ای با هدفی محکم و ذهنیتی آغاز می شود که بهترین تلاش را برای آن کرده باشید. شما نمی توانید فقط یک بلاگ را شروع کرده و هیچ وقت محتوای درستی در آن منتشر ننمایید و سپس انتظار جذب فرصتهای شغلی جدید از آن داشته باشید. خیر- شما باید یک چشم انداز (vision) و یک هدف برای آنچه می خواهید بدست آورید، داشته باشید.
همچنین، علی رغم تلاشهای شما، ممکن است به نتایج فوری دست نیابید. شاید چندین ماه طول بکشد تا فواید ایجاد حضور آنلاین خود را به چشم ببینید.
پس چرا باید حضور آنلاین حرفه ای داشته باشم؟
اگر قرار است نتایج فوری از این حضور بدست نیاورم و این حضور به تلاش بسیار، چشم انداز بسیار و اهداف بسیار نیاز داشته باشد .... پس اصلاً چرا چنین کاری را انجام دهم؟ چرا همان تلاش و زمان را صرف کارهایی نکنم که ممکن است بازده سریعتری برای من داشته باشند؟ بخاطر اینکه تلاش شما دیده می شود. و چشم انداز شمادیده می شود. چه کسی آن را می بیند؟ کارفرمایان آتی شما، تماسهای حرفه ای شما، و افرادی که همان احساس و علاقه را با شما به اشتراک می گذارند.
منظور از این عبارت چیست؟ مهم آنچه می دانید نیست، مهم این است که چه کسانی را می شناسید؟ بله. درست است! این همان چیزیست که یک حضور آنلاین می سازد و از آن صحبت می کند. برخی افراد بخاطر این حضور، تصادفاً وارد حرفه ای می شوند که واقعاً هیچ تلاشی برای آن نکرده اند و در آن به موفقیت بسیاری دست می یابند. اما برای بسیاری از افراد (و احتمالاً برای اکثریت آنها) این روند نه تنها تلاش زیادی می طلبد بلکه به دانش و اطلاعات زیادی نیز نیاز دارد.
خب، می خواهم این کار را انجام دهم! حال چگونه؟
شما به چند چیز نیاز دارید تا به هدف خود در ایجاد یک حضور آنلاین حرفه ای دست یابید. اما همانطور که متوجه شدید، نباید به هر کدام از این موارد به شکل گزینه انتخابی و منفرد نگاه کنید. در عوض، آنها را به عنوان تکه ای از یک تصویر کلی ببینید. بدون یک بخش، آن تصویر کامل نیست.
آنچه را که نمی خواهید همه ببینند را به اشتراک نگذارید
این یک قانون طلایی در شبکه های اجتماعی است و هرگز برای آن استثنائی وجود ندارد. شاید در مورد اشتباه سهوی رندی زاکربرگ شنیده باشید، خواهر مؤسس فیسبوک و مدیر سابق بازاریابی آن، که یک عکس شخصی را منتشر ساخت و سپس فردی دیگر آن را در توییتر خود گذاشت. بسیاری از توییت های اصلی در مورد این موضوع حذف شد، اما شما می توانید داستان کامل آن را در CNBC، BuzzFeed و سایر سایتهای خبری بخوانید. [همینطور اشتباهی که اخیراً از یکی بازیگران مشهور کشور خودمان سر زد و موجب پخش شدن آن در فضای مجازی شد.]
در پاسخ به این اتفاق، رندی زاکربرگ تفکر درستی را به اشتراک گذاشت:
اتیکت دیجیتال: همیشه قبل از به اشتراک گذاری عکس یک دوست به شکل عمومی، از وی اجازه بگیر. موضوع تنظیمات خصوصی نیست، بلکه رعایت حقوق انسانی و احترام به آن است.
رندی زاکربرگ، 26 دسامبر 2012
سپس به فالووری که از او دلیل اشتراک آن پست را خواسته بود، چنین جواب داد:
تصور می کنم اغلب مردم فراموش می کنند که انسان دیگری آنسوی یک پست یا توییت قرار دارد! گاهی باید به آنها یادآوری کرد
رندی زاکربرگ، 26 دسامبر 2012
بیز بیشاپ نیز در جواب رندی چنین گفت:
در اینجا تفکر دیگری وجود دارد، اگر نمی خواهی مطلبی عمومی شود، آن را در اینترنت ( یا در این مورد، در فیسبوک) به اشتراک نگذار
بیز بیشاپ، 26 دسامبر 2012
بله رندی حق داشت- ما باید به یکدیگر احترام بگذاریم و این امر در ایجاد یک حضور آنلاین حرفه ای ضروری است، اما نباید چنین فرض کنیم که دیگران هم همین کار را نسبت به ما انجام خواهند داد! بنابراین، باید این قانون را بپذیریم که چیزی که نمی خواهیم همه آن را ببینند در فضای مجازی به اشتراک نگذاریم.
آیا این تصویر، حضور آنلاین حرفه ای رندی یا شغلش را خدشه دار کرد؟ خیر. اما اگر چنین اشتباهی را با عکسها و عبارات شخصی تر و خصوصی تری مرتکب می شد چه؟ ما هرگز عواقب آینده آنچه انجام می دهیم را نمی دانیم، پس بهتر است احتیاط کرده و راه امن را انتخاب نماییم.
ادامه دارد ....
